swiat

Dawno, dawno temu nim ten ktos tchnal we mnie zycie,nim uksztaltowalo sie ono w lonie matki,nim poczulem jego slodko gorzki smak ,byl lepszy swiat.Charmonia piekna i spokoju stworzona przez genialnego architekta,zamknieta w pastelowych kolorach.Nie bylo tam cierpienia ani wojny ktora rodzi bestie.Smierc,ona byla przyjaciolka co nie narzuca sie soba,lecz jest wtedy gdy jej potrzebujesz,a smiech zamiast lkania i placzu rozlegal sie jak echo.Dawno ,dawno temu nim czyjes rece wyciagnely mnie z matczynego lona ,slonce swiecilo zlotym blaskiem nie mordujac swym goracym tchnieniem nikogo,falsz i zdrada uwiezione byly w glebokim niebycie,a sprawiedliwosc jak cezar na rydwanie swiecila swoj triumf.Dawno ,dawno temu nim moje oczy porazil pierwszy blask dnia ,a w ustach poczulem matczyne mleko ,byl inny swiat , swiat ktory tak czule tulil mnie w swych ramionach.Z miloscia patrzyl mi w oczy ,uspokajal gdy placz nie pozwalal mi zasnac,wciaz powtarzal mi ze mnie kocha.Ale to byl inny swiat,swiat ktory nigdy nie istnial .Swiat ktory teraz zdziczal jak preriowy mustang ,zamkniety jest teraz w moim doroslym sercu.Nic nie moze je wypelnic mimo ze pustka jest w nim wielka ,swiat traktuje mnie jak niechcianego bekarta i odpycha mnie od siebie jak zapragne znalezc w nim swoje miejsce.Dawno ,dawno temu milosc przemierzala swe drogi w ludzkich sercach,niczym strudzony wedrowiec ,goscila dajac blogoslawienstwo domostwom.Ale to bylo dawno,tak dawno jak ja sie narodzilem ,teraz tylko czekam az kiedys zamorduje mnie z premedytacja .Uzna za pomylke i stworzy kolejnego potwora. To bylo dawno ,nim dusza moja w cialo sie oblekla, nim dzien z noca w koncu pogodzily sie z soba ,nim slowo cialem sie stalo.To bylo tak bardzo dawno temu!!!