Jak myslicie czy jest jakies zycie po zyciu?Czy jest gdzies jakas inna forma zycia ktora powoduje ze  kontynujemy to co zaczelismy tu na ziemi?nie chce mi sie wiezyc ze wraz z nasza fizyczna smiercia umiera z nami wszystko co nalezalo do nas.Czy smierc jest ta brama ktora przeprowadza nas niczym charon do innego stanu naszej swiadomosci?Smierc to nie jest chyba koniec, to poczatek, ale czego?Kiedys kiedy bylem malym chlopcem przysnil mi sie moj zmarly dziadek.Jezu najslodszy jak ja go bardzo kochalem,i nadal go kocham choc On nie zyje juz 27 lat.To taka dziecinna milosc,czysta ,bezinteresowna , piekna sama w sobie.Stanal na przeciwko mnie i pelen radosnego usmiechu zaczal mnie wolac po imieniu.Coz za wielka byla moja radosc kiedy go znowu ujzalem.Rzucilem sie mu pedem na ramiona,a on przytulil mnie z calej sily.Ja go czulem!! Czulem jego cialo choc wiedzialem ze Jego nie ma!!Calowalem mocno policzki dziadka a on mocno,mocno mnie tulil.Piszac to mam lzy w oczach, czasami mi go tak bardzo bardzo brakuje.Wtedy kiedy jestem sam,bezbronny,niezdolny do walki,niezdolny do niczego.Bedac na  jego  rekach spojrzalem mu w oczy i krzyknalem zdziwiony:Przeciez ty nie zyjesz!!Wiecie co on mi odpowiedzial stawiajac mnie na ziemie?Ja nie zyje?kto ci to powiedzial?Przeciez ja zyje,inaczej nie bylbym teraz tu z toba!!I wtym momencie skonczyl sie moj sen gwltownie przerwany niczym projekcja filmu.To zdarzenie bardzo gleboko zapadlo mi w  mojej swiadomosci i nieraz budzi sie stawiajac mi co roz to samo pytanie :czy my naprawde umieramy?Wybaczcie ze znow poruszylem ten temat ale nie moge pozbierac sie od ostatniego wydarzenia.Ludzie tak szybko odchodza,kolejne zycie gasnie,zostaja tylko wspopmnienia ktore zyja poki my je bedziemy w sobie pielegnowac.Lecz jak nas zabraknie juz calkowicie pograzymy sie w ciemnosci,wiecznej otchlani zapomnienia.Czyja reka nas z tego wyciagnie,kto nas tak czule z miloscia wspomni?Kto? nikt k....nikt!!!!!!!!!!!